In de praktijk komen we regelmatig tegen, dat iemand onder bewind samenwoont met een partner/huisgenoot die niet onder bewind staat. Of niets te maken heeft met de schulden van degene onder bewind. Er wordt regelmatig gevraagd, of die persoon dan aansprakelijk is voor schulden van de ander.

Dat is niet zo. Heb je zelf schulden uit een verleden en ga je samenwonen met iemand die er niets mee te maken heeft? Dan is je partner/huisgenoot niet aansprakelijk voor deze schulden. De deurwaarder mag geen beslag op het inkomen van je partner/huisgenoot leggen. Tenzij je besluit te gaan trouwen in gemeenschap van goederen. Dit is met ingang van 1 januari 2018 niet meer de standaard. Maar gemeenschap van goederen is zeker niet verstandig als je niet wilt gaan betalen aan oude schulden van je partner, of je partner aan oude schulden van jou.

Toch maakt een partnerinkomen wel verschil. Schuldeisers berekenen je draagkracht voor aflossing op basis van je situatie. Ben je alleen? Dan moet je alle vaste lasten zelf betalen en heb je minder draagkracht/ ruimte over. Heb je een partner/huisgenoot met eigen inkomen? Dan wordt van je partner/ huisgenoot verwacht dat deze de helft van de vaste lasten mee betaalt. Je draagkracht stijgt en er is dus meer ruimte om schulden te betalen. Indirect, betaalt je partner/huisgenoot dus toch mee aan je schulden.

Vinden je partner/huisgenoot en jij dit geen probleem? Niks aan de hand. Vinden je partner/huisgenoot en jij dit niet de bedoeling? Ga dan niet samenwonen zolang er schulden zijn, of pas nadat je een schuldentraject (MSNP of WSNP) met schone lei/goed gevolg hebt afgerond. Dit geldt ook voor inwonende kinderen van 21 en ouder met een eigen inkomen.

Voor ouders met thuiswonende kinderen kan dit soms lastig en oneerlijk voelen. Je kind kan er niets aan doen, maar betaalt indirect wèl mee aan de schulden. Dat gun je je kind niet. De oplossing kan zijn, dat je kind zelfstandig gaat wonen.